‏ Zephaniah 2

1จงรวมตัวกัน รวมตัวกันเถิด
ชนชาติน่าอับอายเอ๋ย
2ก่อนที่กำหนดเวลาจะมาถึง
และวันนั้นกระหน่ำเข้ามาเหมือนลมพัดแกลบ
ก่อนที่ความเกรี้ยวกราดขององค์พระผู้เป็นเจ้าจะมาถึงเจ้า
ก่อนวันแห่งพระพิโรธขององค์พระผู้เป็นเจ้าจะลงมาเหนือเจ้า
3จงแสวงหาองค์พระผู้เป็นเจ้าเถิด บรรดาผู้ถ่อมใจของแผ่นดิน
ผู้ทำตามพระบัญชาของพระองค์
จงเสาะหาความชอบธรรมและแสวงหาความถ่อมใจ
เผื่อบางทีเจ้าจะได้ที่พักพิง
ในวันแห่งพระพิโรธขององค์พระผู้เป็นเจ้า

กล่าวโทษฟีลิสเตีย

4กาซาจะถูกทิ้งร้าง
และอัชเคโลนจะถูกปล่อยให้ปรักหักพัง
ยามเที่ยงวันอัชโดดจะถูกกวาดล้างจนว่างเปล่า
และเอโครนถูกถอนราก
5ชาวเคเรธีเอ๋ย
วิบัติแก่เจ้าผู้อาศัยอยู่ริมทะเล
คานาอันดินแดนแห่งชาวฟีลิสเตียเอ๋ย
พระดำรัสขององค์พระผู้เป็นเจ้ากล่าวโทษเจ้าว่า
“เราจะทำลายเจ้า
ไม่ให้เหลือแม้แต่คนเดียว”
6ดินแดนริมทะเลซึ่งชาวเคเรธี ▼

▼ภาษาฮีบรูคำนี้มีความหมายไม่ชัดเจน

อาศัยอยู่
จะเป็นที่สำหรับคนเลี้ยงแกะและเป็นที่สำหรับคอกแกะ
7ดินแดนนั้นจะตกเป็นของชนหยิบมือที่เหลือของยูดาห์
ที่นั่นพวกเขาจะพบทุ่งหญ้า
ยามเย็นเขาจะนอนลง
ในบ้านเรือนของอัชเคโลน
พระยาห์เวห์พระเจ้าของพวกเขาจะทรงดูแลเขา
และให้เขาคืนสู่สภาพดีอีกครั้ง ▼

▼หรือจะนำเชลยของพวกเขากลับมา

กล่าวโทษโมอับและอัมโมน

8“เราได้ยินคำสบประมาทของโมอับ
และคำถากถางของชาวอัมโมน
พวกเขาสบประมาทประชากรของเรา
และข่มขู่เอาดินแดนของพวกเขา”
9พระยาห์เวห์ผู้ทรงฤทธิ์ พระเจ้าแห่งอิสราเอลประกาศว่า
“ฉะนั้นเรามีชีวิตอยู่แน่ฉันใด
โมอับจะเป็นเหมือนโสโดม
และชาวอัมโมนจะเป็นเหมือนโกโมราห์อย่างแน่นอนฉันนั้น
เป็นแหล่งวัชพืชและแอ่งเกลือ
เป็นแดนทิ้งร้างตลอดไป
ประชากรของเราที่เหลืออยู่จะปล้นพวกเขา
และชนชาติของเราที่รอดชีวิตจะครอบครองดินแดนของพวกเขา”

10นี่เป็นผลตอบแทนความหยิ่งจองหองของพวกเขา
ตอบแทนที่พวกเขาสบประมาทและเย้ยหยันประชากรของพระยาห์เวห์ผู้ทรงฤทธิ์
11 องค์พระผู้เป็นเจ้าทรงทำให้พวกเขากลัว
เมื่อพระองค์ทรงทำลายพระทั้งปวงของดินแดนนั้น
ประชาชาติต่างๆ ที่อยู่ชายฝั่งทะเลทุกแห่ง
จะนมัสการพระองค์ในดินแดนของตน

กล่าวโทษคูช

12“ชาวคูช ▼

▼คือ ผู้คนจากตอนบนของลุ่มแม่น้ำไนล์

ทั้งหลายเอ๋ย เจ้าก็เช่นกัน
จะถูกประหารด้วยดาบของเรา”

กล่าวโทษอัสซีเรีย

13พระองค์จะทรงเหยียดพระหัตถ์ออกต่อสู้กับดินแดนฝ่ายเหนือ
และทรงทำลายอัสซีเรีย
ทิ้งกรุงนีนะเวห์ให้ร้างเปล่า
และแห้งแล้งกันดารดั่งทะเลทราย
14ฝูงแพะแกะและฝูงสัตว์จะอาศัยที่นั่น
รวมทั้งสิงสาราสัตว์ทุกชนิด
นกกระทุง นกเค้า
จะเกาะอยู่ที่ซากเสาของเมืองนั้น
เสียงร้องของมันดังก้องผ่านหน้าต่าง
ตามทางจะมีกองเศษหินเศษปูน
คานไม้สนซีดาร์จะถูกทิ้งไว้กลางแจ้ง
15นี่แหละนครเจ้าสำราญ
ซึ่งอยู่มาอย่างปลอดภัย
มันบอกตัวเองว่า
“นี่แหละเรา ไม่มีใครนอกจากเรา”
แล้วมันก็พินาศย่อยยับขนาดไหน
เป็นที่อาศัยของสัตว์ป่า!
คนทั้งปวงที่ผ่านไปมาก็เย้ยหยัน
และเขย่ากำปั้น