‏ Proverbs 26

1เกียรติยศไม่คู่ควรกับคนโง่
ก็เหมือนหิมะในฤดูร้อนหรือฝนในฤดูเก็บเกี่ยว
2คำแช่งด่าที่ไร้เหตุก็ไม่ส่งผล
ก็เหมือนนกกระจอกหรือนกนางแอ่นบินร่อนไปมาไร้จุดหมาย
3แส้สำหรับม้า บังเหียนสำหรับลา
และไม้เรียวสำหรับหลังของคนโง่!
4อย่าตอบคนโง่ด้วยความโง่ของเขา
มิฉะนั้นเจ้าเองจะเป็นเหมือนเขา
5จงตอบคนโง่ด้วยความโง่ของเขา
มิฉะนั้นเขาจะคิดว่าตนเองฉลาด
6วางใจคนโง่ให้เป็นทูตส่งสาร
ก็เหมือนตัดเท้าออกหรือดื่มยาพิษ
7ภาษิตในปากของคนโง่
ก็เหมือนขาพิการที่ใช้การไม่ได้
8การให้เกียรติคนโง่
ก็เหมือนผูกหินติดกับสลิง
9ภาษิตในปากของคนโง่
ก็เหมือนพุ่มหนามในมือของคนขี้เมา
10ผู้ที่จ้างคนโง่หรือใครก็ได้ที่ผ่านไปมา
ก็เหมือนนักธนูที่ยิงกราดไปมา
11สุนัขหวนกลับไปหาสิ่งที่มันสำรอกออกมาฉันใด
คนโง่ก็กลับไปทำสิ่งโง่เขลาซ้ำซากฉันนั้น
12เจ้าเห็นพวกคนที่คิดว่าตัวเองฉลาดไหม
ยังมีความหวังในคนโง่มากกว่าพวกเขาเสียอีก

13คนเกียจคร้านพูดว่า “มีสิงโตอยู่ที่ถนน
มีสิงห์ร้ายเดินไปมาตามท้องถนน!”
14ประตูเปิดปิดไปมาที่บานพับฉันใด
คนเกียจคร้านก็พลิกตัวไปมาอยู่บนเตียงฉันนั้น
15คนเกียจคร้านแช่มือคาอยู่ในชาม
ขี้เกียจเกินกว่าจะหยิบอาหารใส่ปากตนเอง
16คนเกียจคร้านคิดว่าตัวเองฉลาด
กว่าคนเจ็ดคนที่ตอบอย่างมีเหตุมีผล

17การแส่เข้าไปกลางวงวิวาทที่ไม่ใช่ธุระของตน
เปรียบเหมือนคนที่กระชากหูสุนัขจรจัด

18เหมือนคนบ้าที่กราดยิงลูกศรเพลิง
หรือลูกศรอาบยาพิษ
19คนที่โกหกหลอกลวงเพื่อนบ้าน
แล้วแก้ตัวว่า “ฉันล้อเล่นน่ะ!” ก็เป็นเช่นนั้น

20เมื่อไม่มีฟืน ไฟก็ดับฉันใด
เมื่อไม่มีการซุบซิบนินทา การทะเลาะวิวาทก็สงบลงฉันนั้น
21คนชอบทะเลาะก่อเรื่องวิวาทได้ง่ายดาย
เหมือนถ่านแดงพร้อมลุกเป็นเพลิง และฟืนพร้อมลุกเป็นไฟ
22ถ้อยคำซุบซิบนินทาเหมือนอาหารโอชะ
เข้าไปยังส่วนลึกที่สุดของคนเรา

23ริมฝีปากที่พูดจารื่นหูจากจิตใจชั่วร้าย
ก็เหมือนขี้แร่เงินเคลือบเครื่องปั้นดินเผา
24ศัตรูผู้เกลียดชังอำพรางตนเองด้วยริมฝีปากของเขา
แต่ใจของเขาเต็มไปด้วยความหลอกลวง
25ถึงจะพูดจาน่าฟัง ก็อย่าไปไว้ใจเขา
เพราะในใจของเขาเต็มไปด้วยความชั่วร้ายที่น่าชิงชัง ▼

▼ภาษาฮีบรูว่าสิ่งที่น่าชิงชังเจ็ดอย่าง

26เขาเสแสร้งปกปิดความเกลียดชังของตน
แต่ในที่สุดความชั่วของเขาจะถูกเปิดโปงในที่ประชุม
27ผู้ใดขุดหลุมพราง ผู้นั้นจะตกลงไปเอง
ผู้ใดกลิ้งหินออกมา มันจะกลิ้งกลับไปทับผู้นั้นเอง
28ลิ้นที่มุสาก็เกลียดชังผู้ที่มันทำร้าย
และปากที่พูดจารื่นหูก็สร้างความพินาศ